czwartek, 12 maja 2011

Poetka minionego stulecia

Poetka minionego stulecia

Agnieszka Osiecka to znana poetka, prozaiczka, autorka spektakli
teatralnych i telewizyjnych, reżyserka filmowa, dziennikarka, przede wszystkim
jednak autorka ponad dwóch tysięcy tekstów piosenek. Urodziła się 9.10.1936 w Warszawie. Jest córką pianisty i kompozytora Wiktora Osieckiego oraz polonistki Marii Osieckiej z domu
Sztechman. Po wojnie rodzina Osieckich zamieszkała na
Saskiej Kępie w prawobrzeżnej dzielnicy Warszawy. To niewielkie mieszkanie
stało się dla Poetki ulubionym miejscem pracy przez całe życie. Tam powstawały najważniejsze utwory. Była on niezwykle uzdolniona, zaliczając program dwóch lat w jeden rok, ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Marii Curie-Skłodowskiej w 1952 roku.
Studia wyższe odbyła na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Dziennikarskim
w latach 1952-1956 oraz w Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi w latach1957-1961, uzyskując dyplom reżysera etiudą filmową Słoń. Szybko spostrzegła,
że posiada zdolności organizacyjne i umiejętności kierowania dużymi grupami ludzi nie są
jej najsilniejszą stroną. Jednak pragnęła, aby efekt jej twórczości był zależny przede
wszystkim od niej samej. Dlatego tez porzuciła reżyserię i zajęła się pisaniem.

Otrzymała propozycję prowadzenia w Polskim Radiu zespołu pod nazwą Radiowe Studio
Piosenki. Tu poznała wielu muzyków i kompozytorów. W ciągu 7 lat działalności
zespół nagrał i przedstawił w programach Polskiego Radia ponad 500 piosenek,
wprowadzając na profesjonalne estrady późniejsze gwiazdy jak : Ewę Demarczyk, Marylę
Rodowicz, Łucję Prus, Wojciecha Młynarskiego, zespoły Skaldowie i Alibabki,
Marka Grechutę i wiele innych znanych postaci estrady i sceny.
Związki ze Studenckim Teatrem Satyryków na zawsze zaszczepiły w Agnieszce
Osieckiej miłość do sceny. Równolegle do współpracy z Polskim Radiem
autorka tworzyła sztuki i spektakle z piosenkami dla teatrów i telewizji. W
grudniu 1963 roku razem z kompozytorem Adamem Sławińskim zaczęła pisać dla
Teatru Telewizji cykl programów zatytułowany: "Listy śpiewające". Pierwszy
Program to "Byle nie o miłości". Pragnęli oni w Listach opowiedzieć w sposób smutny i śmieszny o trudnościach, z jakimi stykają się ludzie przy próbach osiągnięcia
głębszego porozumienia. Chcieli oni też słowem i muzyką opisać pejzaż
naszej ojczyzny bławatno zielonej. "Listy śpiewające" zostały wyróżnione nagrodą prezesa RTV w 1967 roku.

Jej pierwszy zbiór piosenek "Kolory" został wydany w 1962 roku przez Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza.
Była ona ciekawa życia. Nieustannie poszukiwała inspiracji twórczej, a także dużo podróżowała i prowadziła bogatą korespondencję. Lubiła fotografować. Bała się małej stabilizacji i zapewne, dlatego nigdy jej nie osiągnęła. W 1973 roku ze związku z dziennikarzem Danielem Passentem urodziła jedyną córkę Agatę.

Krajobrazy mazurskie pojawiające się w jej twórczości wiążą się ze szczególną
fascynacją Krainą Wielkich Jezior. W młodzieńczym okresie współpracy z STS-em (Studenckim Teatrem Satyryków) przyjeżdżała wraz z kolegami w rejony odkryte przez K.I. Gałczyńskiego.
Leśniczówka w Praniu i mała wieś Krzyże nad Jeziorem Nidzkim były miejscami,
gdzie wypoczywali i toczyli literackie dyskusje młodzi intelektualiści i aktorzy
spod znaku studenckiej awangardy.

Pod koniec życia znalazła coś, co te czasy zdawało się przywołać ponownie a był to
maleńki teatrzyk Atelier na plaży w Sopocie. Spędzała tam wiele czasu. Pisała
dla niego sztuki i piosenki. Kiedy odeszła, teatrzyk ten przybrał Jej imię.
Pierwszą autorską płytę - "Piosenki Agnieszki Osieckiej" wydały Polskie Nagrania
w 1967 roku. Znalazły się na niej utwory głównie rodem z STS-u. Ostatni,
pięciopłytowy album "Pięć oceanów" wydany przez Polskie Radio przygotowywała,
wybierając starannie najważniejsze dla siebie piosenki. Nie doczekała jego
premiery, ponieważ miale chorobą nowotworową i zmarła 7 marca 1997 roku.

A oto parę nagród i odznaczeń, które dostała Agnieszka Osiecka:

Nagroda Literacka ZAiKS-u , 1963
Nagroda Komitetu ds. RTV za cykl "Listy śpiewające", 1963
Wieniec Laurowy - główna nagroda na Festiwalu Teatrów Małych Form w Sarajewie,
1964 Złota Odznaka ZSP, 1965
Kilkanaście nagród i wyróżnień za piosenki na festiwalach w Opolu
Prometeusz - Nagroda Polskiej Estrady, 1994 Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, 1997, pośmiertnie.



A oto niektóre słynne piosenki Agnieszki Osieckiej:
A ja wolę moją mamę (muz. Maria Jeżowska, wyk. Maria Jeżowska)
Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma (muz. Andrzej Zieliński, wyk. Maryla
Rodowicz, Edyta Górniak)
Jak pięknie jest umierać między gołębiami (muz. Andrzej Zieliński, wyk. Grażyna
Łobaszewska)
Kiedy mi przyjdzie zasnąć na dłużej (muz. Violetta Villas, wyk. Violetta Villas)
Małgośka (muz. Katarzyna Gaertner, wyk. Maryla Rodowicz)
Mój pierwszy bal (muz. Franciszka Leszczyńska, wyk. Kalina Jędrusik)
Jędrusik, Hanna Banaszak, Katarzyna Nosowska)
Na zakręcie (muz. Przemysław Gintrowski, wyk. Krystyna Janda)
Nie ma jak pompa (muz. Jacek Mikuła, wyk. Maryla Rodowicz)
Niech żyje bal (muz. Seweryn Krajewski, wyk. Maryla Rodowicz)
Nim wstanie dzień (muz. Krzysztof Komeda, wyk. Edmund Fetting; do filmu Prawo i
pięść)
Od nocy do nocy (muz. Waldemar Kazanecki, wyk. Halina Kunicka, Edyta Górniak; do
filmu Noce i dnie)
Okularnicy (muz. Jarosław Abramow, wyk. Kazimiera Utrata, Zofia Kucówna, Sława
Przybylska i Tadeusz Łomnicki)
Sing sing (muz. Jacek Mikuła, wyk. Maryla Rodowicz)
Szaloną być (muz. Violetta Villas, wyk. Violetta Villas)
Sztuczny miód (muz. Krzysztof Paszek, wyk. Barbara Krafftówna, Katarzyna
Groniec)
Uciekaj moje serce (muz. i wyk. Seweryn Krajewski – do serialu Jan Serce,
Stanisław Sojka)
Zielono mi (muz. Jan Ptaszyn Wróblewski, wyk. Andrzej Dąbrowski, Katarzyna
Nosowska, Ania Dąbrowska)